αφαρμάκευτος

-η, -ο (Α ἀφαρμάκευτος, -ον)

νεοελλ.

1. αυτός που δεν φαρμακώθηκε, που δεν δηλητηριάστηκε

2. όποιος δεν δοκίμασε πίκρες

αρχ.

1. αυτός που δεν έχει ή που δεν πήρε φάρμακο ή γιατρικό

2. φρ. «ξανθίζειν ἀφαρμάκευτα» — χωρίς βαφές ή καλλυντικά.